بیماری میوپاتی اصطلاحی است که از آن برای توصیف بیماری های عضلانی استفاده می‌شود. ضعف عضلانی می‌تواند روی عضلات مختلف بدن مانند چشم‌ها، دست‌ها و پاها تاثیر بگذارد و درمواردی نیز با درگیر کردن عضلات تنفسی باعث ایجاد مشکلات تنفسی می‌شود.

بیماری‌ میوپاتی عضلانی چیست؟

بیماری‌ میوپاتی عضلانی به عنوان بیماری عضله اسکلتی تعریف شده و می‌تواند دلایل بسیاری داشته باشد. بنابراین میوپاتی می‌تواند به شیوه‌های گوناگون ظاهر شود، اما یکی از ویژگی‌های اصلی این بیماری، ضعف عضلانی است. ضعف می‌تواند روی عضلات چشم‌ها، صورت، دست‌ها، پاها، بالا تنه، بلع و تنفس تاثیر بگذارد.

در حالی که میوپاتی خاص می‌تواند با دردهای عضلانی، گرفتگی و سفتی ظاهر شود، این ویژگی‌ها برای میوپاتی غیر اختصاصی هستند و می‌توانند در بسیاری از بیماری‌های دیگر، از جمله بیماری‌هایی که در خارج از قلمرو اختلالات عصبی عضلانی هستند دیده شوند.

پیش شناخت برای افراد مبتلا به میوپاتی متفاوت است. بعضی افراد دارای طول عمر طبیعی و ناتوانی اندکی هستند و یا ناتوانی ندارند. با این حال، برای دیگران، اختلال ممکن است پیش‌رونده، ناتوانی کننده شدید، تهدید کننده زندگی یا کشنده باشد. عوارض میوپاتی درمان نشده می‌توانند جدی باشند.

آیا بیماری میوپاتی درمان دارد؟

با پیروی از طرح درمان که متخصص مغز و اعصاب بطور ویژه برای شما طراحی کرده است، می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به عوارض جدی خود کمک کنید. درمان میوپاتی چند زمینه‌ای است و بستگی به نوع میوپاتی دارد.

انواع خاصی از میوپاتی با عوامل سرکوب‌گر ایمنی می‌توانند درمان شوند. بیشتر بیماری‌های میوپاتی نیازمند استفاده از خدمات حمایتی مانند فیزیوتراپی و کار درمانی، پزشکی ریه، قلب شناسی، مدیریت رژیم غذایی و درمانگرهای گفتاری و یاط بلع است. درمان جراحی ستون فقرات و ناهنجاری‌های اندام در موارد طولانی مدت استفاده می‌شود.

انواع بیماری میوپاتی عضلانی

انواع میوپاتی عضلانی شامل موارد زیر است:

• میوپاتی ارثی
• میوپاتی متابولیک
• میوپاتی التهابی
• میوپاتی سمی

بیماری‌ میوپاتی عضلانی

میوپاتی ارثی

میوپاتی ارثی به علت یک نقص ژنتیکی به وجود می‌آید. شایع‌ترین مورد از دیستروفی عضلانی که با عنوان دیستروفی عضلانی دوشن و بکر (Duchenne and Becker) شناخته می‌شود، به علت یک نقص ژنتیکی در کروموزم ایکس اتفاق می‌افتد.

میوپاتی متابولیک

میوپاتی متابولیک یا میوپاتی غدد درون ریز به علت تولید بیش از حد یا ناکافی بعضی از هورمون‌ها به وجود می‌آید. این عارضه که احتمال بروز آن هم در کودکان و هم بزرگسالان وجود دارد معمولا به خوبی نسبت به درمان پاسخ می‌دهد. میوپاتی متابولیک شامل موارد زیر است:

• میوپاتی استروئیدی
• میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید
• بیماری میوپاتی ناشی از بیماری کوشینگ
• بیماری میوپاتی ناشی از بیماری هیپرکلسمی

میوپاتی استروئیدی

میوپاتی استروئیدی که شایع‌ترین نوع بیماری عضلانی متابولیک به شمار می‌رود، با بالا بودن بیش از حد استروئیدها که به علت یک بیماری در غده فوق کلیوی (به نام بیماری آدیسون) و یا تزریق و مصرف داروهای استروئیدی به مدت طولانی اتفاق می‌افتد می‌تواند باعث ضعف و لاغری شدید عضلات شود.

میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید

میوپاتی ناشی از پرکاری تیروئید به علت تولید بیش از حد هورمون تیروکسین توسط غده تیروئید اتفاق می‌افتد. علائم این نوع از میوپاتی شامل ضعف و لاغری عضلات بخصوص در ناحیه شانه‌ها و ران و گاهی اوقات در چشم‌ها می‌باشد.

میوپاتی ناشی از کم کاری تیروئید به علت کمبود تولید هورمون تیروکسین اتفاق می‌افتد و منجر به بروز ضعف عضلانی در پاها و دست‌ها می‌شود. ممکن است اندازه عضلات در اثر این نوع از میوپاتی افزایش پیدا کند.

بیماری میوپاتی ناشی از بیماری کوشینگ

بیماری کوشینگ که به علت تولید بیش از حد هورمون‌هایی که توسط غده‌های هیپوفیز و فوق کلیوی تولید می‌شوند، اتفاق می‌افتد و منجر به بروز میوپاتی می‌شود.

بیماری میوپاتی ناشی از بیماری هیپرکلسمی

مقدار بالای هورمون پاراتیروئید منجر به بیماری هیپرکلسمی و بروز درد و ضعف در عضلات پروگزیمال می‌شود. تومورهای ترشح کننده هورمون نیز می‌توانند باعث بیماری‌های غدد درون ریز و بروز میوپاتی شوند.

میوپاتی التهابی

میوپاتی‌های التهابی یک سری بیماری‌های خود ایمنی (یعنی بیماری‌هایی که به علت حمله اشتباهی سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم اتفاق می‌افتد) هستند.

در مورد میوپاتی التهابی، سیستم ایمنی بدن به رشته‌های عضلانی سالم حمله می‌کند و باعث بروز التهاب می‌شود که این التهاب به نوبه خود به عضلات آسیب می‌رساند. میوپاتی التهابی شامل موارد زیر است:

• پلی‌میوزیت (PM)
• درماتومیوزیت (DM)

پلی‌میوزیت (PM)

پلی‌میوزیت (PM) باعث بروز درد عضلانی، گرفتگی و حساسیت می‌شود. ضعف عضلانی ناشی از پلی‌میوزیت بسیار شدید است و ممکن است تا چند هفته یا چند ماه به صورت نوسان‌دار ادامه پیدا کند. علائم این عارضه اغلب در ناحیه گردن، بازوها و کشاله ران شدیدتر است و برخاستن از حالت نشسته به ایستاده را برای بیمار مشکل می‌سازد.

درماتومیوزیت (DM)

درماتومیوزیت (DM) با یک لکه پوستی و نیز علائم مربوط به پلی‌میوزیت مشخص می‌شود. لکه پوستی به شکل تغییر رنگ پوست اطراف چشم‌ها و روی گونه‌ها به بنفش است، اما ممکن است در سایر قسمت‌های بدن نیز اتفاق بیفتد. در نهایت پوست نازک و شکننده می‌شود. درماتومیوزیت در بین کودکانی که در سنین ۵ تا ۱۴ سال قرار دارند شیوع بیشتری دارد.

میوپاتی سمی

میوپاتی‌های سمی به علت قرار گرفتن در معرض داروها و مواد شیمیایی خاصی به وجود می‌آیند. داروها و مواد شیمیایی که می‌توانند باعث بروز میوپاتی شوند شامل موارد زیر است:

• داروهای بیهوشی و بی‌حسی (مانند لیدوکائین، مپیواکائین، اتیل کلراید)
• داروهای کاهنده کلسترول (مانند کلوفیبرات، جم فیبروزیل، لوواستاتین، سیمواستاتین، نیاسین)
• گلوکوکورتیکوئیدها (مانند تریامسینولون، دگزامتازون، بتامتازون)
• مواد مخدر
• سایر داروها (مانند زیدوودین، دى پنیسیلامین، پروکائین آمید، کلروکین، گالامین)
• علفکش‌ها، آفتکش‌ها و مواد آتش‌نشان

دلائل بیماری میوپاتی عضلانی چیست؟

تعدادی از عوامل خطر ابتلا به میوپاتی را افزایش می‌دهند. همه افراد مبتلا به فاکتورهای خطر، مبتلا به میوپاتی نمی‌شود. عوامل خطر برای میوپاتی عبارتند از:

1. عفونت‌های خاص
2. سابقه‌ی فامیلی بیماری میوپاتی

عوارض بیماری میوپاتی عضلانی

عوارض میوپاتی عبارتند از:

1. درد عضلانی مزمن (مایالژی)
2. ناتوانی
3. فلجی

تشخیص بیماری میوپاتی چگونه است؟

تشخیص بیماری های میوپاتی نیاز به سابقه عصبی و آزمایش دارد. تست‌های آزمایشگاهی برای اندازه‌گیری آنزیم‌های عضلات استفاده می‌شوند و به دنبال اختلالات سیستمیک مرتبط، هستند.

در حالی که آزمایش EDX می‌تواند نقش تشخیصی داشته باشد، استاندارد طلایی برای اکثر بیماری‌های میوپاتی نیاز به بیوپسی عضلانی دارد. این روش به صورت سرپایی توسط پزشک متخصص انجام می‌شود. بیوپسی عضله با دقت آماده می‌شود و آنالیز گسترده‌ای برای تعیین وجود میوپاتی‌ها انجام می‌شود.

روشهای درمان میوپاتی عضلانی

درمان قطعی میوپاتی بستگی به علت آن دارد. اهداف درمان میوپاتی، برای کند کردن پیشرفت بیماری و تسکین علائم است. درمان‌ها از دارو درمانی برای دیستروفی عضلانی و میوپاتی التهابی، تا اجتناب از شرایطی که کار عضلات را برای میوپاتی متابولیک بسیار دشوار می‌کند دسته بندی می‌شوند.

بعضی از پزشکان توصیه می‌کنند که بیماران مبتلا به میوپاتی، وزن خود را کاهش دهند (بدن سبک تر نیاز به کار کمتر عضلات دارد) و از کشیدن کار بیش از حد از عضلات اجتناب کنند. عارضه‌های حاد مانند گرفتگی عضلات ممکن است نیاز به درمان برای تثبیت تعادل الکترولیتی، افزایش هیدریشن و کاهش التهاب (مثلا یخ درمانی) داشته باشد. همچنین ممکن است نیاز به عدم تحرک، استراحت یا داروهای ضد التهابی داشته باشد.

هنگامی که مشکلات تنفس ایجاد می‌شود، اسپیرومتر انگیزشی می‌تواند عملکرد تنفس در برخی از بیماران را بهبود بخشد. متاسفانه هیچ راهی برای تقویت عضلات تنفسی وجود ندارد.

در ادامه به بررسی درمان انواع میوپاتی می‌پردازیم.

درمان میوپاتی ارثی

هر دو میوپاتی به دست آمده و به ارث برده مزمن به درمان حمایتی، مانند درمان فیزیوتراپی، بریس، یا جراحی، برای کاهش التهاب در صورت مناسب بودن، کاهش علائم و افزایش عملکرد، نیاز دارند. کنترل درد ممکن است مورد نیاز باشد گزینه‌ها شامل عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin) هستند.

درمان میوپاتی درون ریز

اغلب، درمان عارضه زمینه‌ای به کاهش ضعف عضلانی و درد همراه با میوپاتی درون ریزکمک می‌کند.

درمان میوپاتی التهابی

میوپاتی التهابی مانند پلی میوزیت و درماتومیوزیت معمولا با داروهایی که عملکرد سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، درمان می‌شوند. پردنیزون بیشتر برای درمان میوپاتی التهابی استفاده می‌شود. این در ابتدا در دوزهای بالا (تا ۱۰۰ میلی گرم در روز) و سپس به آرامی در پایین‌ترین دوز ممکن که باعث کاهش علائم می‌شود، استفاده می‌شود.

استفاده طولانی مدت از پردنیزون می‌تواند عوارض جانبی شدید، از جمله از دست دادن استخوان، افسردگی و فشار خون بالا را ایجاد کند.

درمان میوپاتی متابولیک

هدف اصلی درمان میوپاتی متابولیک اجتناب از شرایطی که بر عضلات فشار وارد می‌کند و درد را افزایش می‌دهد و ضعف عضلانی به همراه دارد، مانند تمرین شدید است.

درمان فیزیکی کار درمانی و درمان تنفسی

گرچه فیزیوتراپی نمی‌تواند عضلات ضعیف را ترمیم کند، می‌تواند از ضعیف شدن عضلات سالم جلوگیری کند. کار درمانی و درمان دستگاه تنفسی به بیماران کمک می کند تا یاد بگیرند از تجهیزات خاصی استفاده کنند که این امر می‌تواند کیفیت زندگی یک فرد را بهبود بخشد.